ORIENTACJA BIOFILNA:

• Biofilia jest dążeniem osoby do ochrony życia, do twórczości, przedkładaniem radości, otwartości, prospołeczności nad pesymizm, niepewność czy egoizm.

• Biofilna świadomość motywowania jest dążeniem do życia i radości.

Biofil jest osobą promieniującą na otoczenie ciepłem, serdecznością, empatią, poczuciem wolności i świadomością silnych stron własnej osobowości.

• Swoją orientację życiową wyraża bardziej w sposób niewerbalny, aniżeli deklaratywny.

• Nie pogrąża się w wyrzutach sumienia i poczuciu winy.

Natura człowieka nie jest ani dobra, ani zła, ale staje się patologiczna w zależności od dominacji orientacji nekrofilnej nad biofilną i od styczności z zewnętrznym światem. Wpływ społeczeństwa na jednostki niesie z sobą negatywne elementy w tym sensie, że ludzie są od siebie zależni i potrzebują się nawzajem.

Wg Fromma cywilizacja przemysłowa zorientowana jest nie na życie, ale na jego struktury, mechanizmy, wytwory materialne. Wszystko to wspiera wzrastająca rola biurokracji i fetyszyzacji rzeczy, liczb, wskaźników ilościowych, urzeczowienie stosunków międzyludzkich, administrowanie ludźmi tak, jakby byli przedmiotami.

• Szkoły zdaniem Fromma zostały zdominowane przez zasadę maksymalnej wydajności. Prawu stałego i nieograniczonego przyspieszenia podlega proces kształcenia. Wzrost ilościowy wiedzy, pożądanych stopni szkolnych, promocji uczniów wyznacza cele edukacyjnej rzeczywistości, stając się miarą „postępu”.

• W systemie oświatowym mamy do czynienia z dehumanizacją w imię wydajności. Administracja oświatowa narzuca nauczycielom „właściwe” podejście do zadań zawodowych oraz usług, zmierzające w rzeczywistości do zwiększenia wydajności korzyści władz oświatowych, kształtując uległych i posłusznych pracowników.

• Charakterystyczne jest usuwanie elementów twórczych, gdyż wprowadzają element ryzyka i niepewności.

• Zarządzający takim systemem starają się ograniczyć do maksimum indywidualizm, twórczość, alternatywne rozwiązania i jakościowe mierniki kształcenia – gdyż pragną biurokratycznie kontrolować jakość życia wewnątrzszkolnego.

• Takie podejście wytwarza nudę i bierność, pozbawia zdobywania wiedzy, umiejętności emocjonalnego z nim związku, całkowitym milczeniem pomija ludzki stres, niepokój, upokorzenie czy utratę nadziei.