Konflikty:

• Wynikają ze stosowania przez wychowawców fałszywych przekonań.

• Niszczą wzajemne stosunki z dziećmi.

• Są chwilą prawdy, próbą, kryzysem, który może osłabić lub umocnić.

• Są rozstrzygającym wydarzeniem, które może przynieść nienawiść, narastająca wrogość, psychiczne blizny.

• Mogą ludzi rozdzielać lub pociągać do zażyłej zgody.

• Mogą prowadzić do zaciętej walki lub głębszego wzajemnego zrozumienia.

Czynnikiem decydującym o powodzeniu wychowania jest uzewnętrznianie konfliktów, traktowanie ich w sposób naturalny.

Zasady wychowania bez porażek:

Zasada posiadania problemu

Problem powinna rozwiązywać samodzielnie osoba, rzeczywiście go posiadająca. Wychowawca „ma problem”, gdy dziecko narusza jego prawa lub robi coś, co uniemożliwia mu zaspokojenie jego potrzeb. Problem należy natomiast do dziecka , gdy ktoś lub coś uniemożliwia mu zaspokojenie jego potrzeb, bądź narusza jego prawa.

Okazywanie akceptacji

Okazywanie akceptacji osobie posiadającej problem. Dzięki temu wychowawca może poprawić jej samopoczucie, przyczyniając się zarazem do wzrostu jej poczucia własnej wartości i szacunku do siebie.

Zadbanie wychowawcy o siebie

Wychowawca musi umieć zaspokajać również własne potrzeby. Zarówno rodzic, nauczyciel mają dla człowieka potrzeby: bezpieczeństwa, akceptacji, uznania, szacunku dla siebie itp. Wychowawca musi zadbać o nie, aby mógł również zapewnić zaspokojenie ich u innych.