Szkoła humanistyczna:

• Powinna promować postawę typu „być” zamiast „mieć”, praktykującą miłość, a więc orientację biofilną.

• Najważniejszym czynnikiem rozwoju miłości życia u dziecka jest bowiem współżycie z ludźmi, którzy to życie kochają. Miłość jest bowiem najwznioślejszym i najtrudniejszym do osiągnięcia stanem rodzaju ludzkiego.

Zadaniem wychowawcy:

• Jest poszerzanie marginesu wolności oraz wspieranie warunków sprzyjających biofilii.

• Nie może wywierać na wychowanków wpływu, dokonywać za nich wyboru.

• Powinien ukazać im możliwości wyboru w sposób prawdziwy z miłością, rozbudzając w nich energię ku życiu.

Rewolucyjny optymizm:

Pedagog humanistyczny nie czeka na czyjeś (władzy, prawa, ideologii) „przyzwolenie”, „nakazy”, ale kierując się głosem serca, realizmu, wierzy w moc przemian w sobie i innych; jest odważny, nieustraszony.

Zdrowe społeczeństwo – jego funkcją ma być przyczynianie się do powstania nowego, odrodzonego duchowo człowieka tzn. zdolnego do miłości, twórczości i braterstwa; społeczeństwo skupione wokół pełnego rozwoju człowieka.

Demokracja uczestnicząca – potrzeby wspólnoty są dla jednostki tak samo ważne, jak jej własne sprawy lub w której dobro wspólne jest uznawane przez każdego obywatela za jego własne.

Fromm wierzy w wolność, w prawo człowieka do bycia sobą, samopotwierdzenia i walki przeciw wszystkim tym, którzy usiłują nie dopuścić, żeby stać się sobą.

Wolność – to wolność bycia niezależnym, swoboda tego, żeby więcej być, a nie więcej mieć czy używać rzeczy i ludzi.