Orientacja nekrofilna i biofilna:

ORIENTACJA NEKROFILNA:

• Charakteryzuje się specyficzną zdolnością człowieka do stosowania wobec innych przemocy, do traktowania życia w sposób mechaniczny, przedmiotowy.

• Reprezentuje sobą całościowy sposób życia, wyrażając się w procesach cielesnych danej osoby, w jej sferze emocjonalno – wolicjonalnej, myślach, gestach i zachowaniach.

Nekrofil jest osobą kochającą destrukcję, wierzącą w słuszność przemocy; bardziej kieruje się przeszłością, niż przyszłością, która jest dla niego nieznana, niepewna.

• Jeżeli pełni funkcje kierownicze, to administruje ludźmi tak, jak rzeczami, będąc dumnym z zadawania bólu innym.

• Stara się zdobyć władzę nad innymi. Władza staje się okazja do zakamuflowania własnych kompleksów, zawiedzionych nadziei, poczucia niemocy czy niedowartościowania.

• Odwraca się do innych osób, potęgując swa zdolność do czynienia zła, do okrucieństwa (przemocy, wyzysku, gwałtu), upajając się własnym sadyzmem w stosunku do podwładnych.

• Władza w rękach nekrofila demoralizuje, gdyż daje panowanie nad umysłem czy uczuciami innych osób.

• Nekrofil w akcie zniszczenia udowadnia sobie, że góruje nad tym, czego nie mógł stworzyć: nad życiem.

Fromm ostrzega przed rozprzestrzenianiem się tej orientacji, która wcale nie musi wyrażać się w swej radykalnej formie, ale może mieć różne postacie, prowadząc do pozbawiania innych osób ich własnej godności, autonomii, indywidualności.

Erich Fromm przywiązuje wielką wagę do asertywności i obrony własnego humanum. W procesie wychowania i kształcenia sprowadza się to do zdolności obronnych osoby na zagrożenie jej życia, indywidualności, mocy sprawczej, godności oraz sublimowanie skłonności nekrofilnych, destrukcyjnych, pasji niszczenia siebie czy innych.