Pedagogika personalno ? egzystencjalna
Wychowanie personalne w dialogu:
Należy rozbudzić dzieci i młodych pod względem umysłowym, emocjonalnym, działaniowym, aby pomóc im wejść na drogę Prawdy, Dobra, Piękna, Miłości, czyli wyzwolić ukrytą iskrę w ich najgłębszym „ja” przez samego Boga.
Rodzaje dialogu:
-
Jako metoda – sposób komunikowania się wychowawcy z wychowankiem, gdzie podmioty dążą do wzajemnego zrozumienia, zbliżenia się i współdziałania.
-
Jako proces – ma miejsce, gdy jeden z komponentów dialogu jako metody (poznawczy, emocjonalny, prakseologiczny) został wdrożony w życie.
-
Jako postawa – gotowość otwierania się obu stron na wzajemne rozumienie, zbliżenie się i współpracę.
Formy dialogu:
-
Rzeczowy – dążenie obu podmiotów do wartości prawdy; angażuje umysł, ale wymaga życzliwego nastawienia wychowanka do wychowawcy.
-
Personalny – bazując na wartości wolności i dobra – jest ujawnieniem własnej duchowości, przeżyć, emocji.
-
Egzystencjalny – bazując na wartości miłości jest całkowitym wyrażaniem swojej osoby, oddaniem się drugiej osobie aż do poświęcenia jej własnego życia.
Egzystencjalne kategorie pedagogiczne:
-
Autentyczność – działanie zgodne z własnym „ja”, bycie szczerym, wiernym samemu sobie. Autentyczność w sensie egzystencjalnym warunkuje głębia wewnętrzna jednostki, intensywny trening duchowy i życiowa konsekwencja.
-
Spotkanie – zetknięcie się z jakąś rzeczywistością, z konkretną lub z transcendentną osobą (bóg), dotknięcie „rdzenia egzystencji”, najgłębszego „ja”.
-
Zaangażowanie – oddanie się pewnej sprawie lub osobie. Jednostka nie przestaje być sobą, nie zatraca siebie na rzecz innych, ale wzbogaca własną osobowość, uczuciowość czy bezinteresowną życzliwość.